از کار افتادگی غیر ناشی از خطرات شغلی در اسناد بین المللی

افرادی که در  مقاوله نامه ی شماره 102 سازمان بین المللی کار تحت حمایت قرار گرفته اند عبارتند از:

1)گروه هایی از مزد بگیران که به موجب قوانین ملی مشخص شده اند و دست کم پنجاه درصد کل مزدبگیران را در بر می گیرد.

2)دسته های مشخص شده ای از جمعیت فعال توسط قوانین ملی که دست کم بیست درصد تمام افراد مقیم را در بر می گیرد.

3)تمام افراد مقیم که امکانات مالیشان در طی دوره پوشش از حد معینی بیشتر نباشد

 

افراد حمایت شده در مقاوله نامه شماره 128سازمان بین المللی کار عبارتند از:

1) تمام مزد بگیران از جمله کار آموزان.

2) دسته های مشخص شده ای از جمعیت فعال که دست کم هفتاد و پنج درصد کل جمعیت فعال را تشکیل دهد.

3) تمام افراد مقیم یا آن دسته از افراد مقیم که امکانات مالی شان در طی دوره پوشش از حد معینی بیشتر نباشد

در صورتی که دولتی با استناد به ماده 4 مقاوله نامه یاد شده ضمن اعلامیه ای از معافیت های پیش بینی شده استفاده کرده باشد افراد تحت پوشش حمایت عبارت خواهند بود از:

1) گروه هایی از مزد بگیران که توسط قانون ملی مشخص شده اند و دست کم 25 درصد از کل جمعیت مزدبگیران را شامل می شود.

2) دسته های مشخص شده ای از مزدبگیران در کارهای صنعتی که توسط قانون ملی مشخص شده اند و دست کم پنجاه درصد کل مزد بگیران در کارهای صنعتی را در بر گیرد

 

توصیه نامه شماره 131به دولت های عضو توصیه کرده تا مزایای تامین اجتماعی از کارافتادگی را به کارگران دارای قرارداد موقت و حتی به تمام افرادی که از نظر اقتصادی فعال محسوب می شوند تسری دهند

در کشور آلمان به عنوان یکی از کشور های بهره گیر از اسناد بین المللی کاهش کامل در توانایی کسب درآمد (عدم توانایی در کار کردن بیش از سه ساعت در روز در هر نوع وضعیت استخدامی) یا کاهش جزیی در توانایی کسب درآمد (عدم توانایی در کار کردن حداقل 6 ساعت در روز در هر نوع وضعیت استخدامی و برای بیمه شدگانی که قبل از دوم ژانویه 1961 میلادی متولد شده اند، عدم توانایی در کار کردن برای حداقل 6 ساعت در روز در شغل قبلیشان، می تواند افراد را مشمول دریافت مستمری بازنشستگی قرار دهد. اما آنچه حائز اهمیت است این است که بیمه شده باید حداقل پنج سال سابقه کار و پرداخت حق بیمه داشته باشد که الزما سی و شش ماه آن می بایست در طول پنج سال اخیر باشد.

مستمری از کار افتادگیبرابر است با جمع در آمد بیمه شده که شامل درآمد های سالیانه شخصی تقسیم بر متوسط درآمد های تمامی سال های مشارکت و اشتغال وی ضرب در عامل مستمری و ارزش مستمری می شود.

عامل مستمری برای مواردی که کسب درآمد به طور کامل کاهش یافته است، مساوی با یک برابر و در موارد کاهش جزیی مساوی با نیم برابر خواهد بود.

از اول ژانویه 2004 میلادی تا سی ام ژوئن 2005 میلادی، ارزش مستمری برابر با 13/26 پوند می باشد. ارزش مستمری به عنوان مبلغ مزایای ماهیانه برای متوسط یک سال از سالهایی که بیمه شده در آن درآمد داشته است محاسبه می شود که با تغییرات در دستمزد تنظیم می شود. اگر از کار افتادگی قبل از سن شصت سالگی اتفاق بیفتد، دوره ای که از زمان شروع ناتوانی وی تا سن شصت سالگی می باشد را به طور کامل جهت محاسبه مستمری در نظر می گیرند.

عامل طبیعی ورود  عدد یک به ازاء هر ماه که مستمری پرداخت می گردد تا سن 62 سالگی ماهیانه 003/0 کاهش داده می شود که این کاهش تا حداکثر 108/0 خواهد بود.

وفق قوانین این کشور در مواردی که از کار افتادگی به علت حوادث شغلی و بیماری های شغلی باشد سابقه پرداخت حق بیمه جهت برقراری مستمری از کار افتادگی معیار نیست و پیچیده شده و با هر مدت سابقه کار در صورت از کار افتاده شدن مشمول برقراری مزایای از کار افتادگی می باشد.

در صورتی که بیمه شده صد در صد از کار افتاده باشد معادل میانگین 6/66 در صد از درآمد سال آخرش را به عنوان مستمری از کار افتادگی دریافت خواهد نمود و اگر درصد ناتوانی مکتسب برابر بیست درصد یا بیشتر باشد درصدی از مستمری کامل متناسب با میزان کاهش توانایی کسب درامد وی به او تعلق می گیرد.

در از کارافتادگی شدید ده درصد از مستمری پایه در صورتی که کاهش میزان توانایی در کسب درامد معادل پنجاه درصد یا بیشتر باشد و بیمه شده کار نکند و در ضمن هیچگونه مستمری دیگری نیز دریافت ننماید، برای وی در نظر گرفته می شود و اگر بیمه شده بیکار باشد، مبلغ مستمری برای حداکثر مدت دوسال دیگر افزایش می یابد

آمریکا نیز به عنوان یکی از منرقی ترین دول پیشرفته و بهره گیر از اسناد بین المللی، مقرراتی منتاسب را برای عدم توانایی اشتغال در یک شغل مناسب و درآمد زا به علت نقص عضوی که انتظار می رود حداقل یک سال به طول انجامد یا منجر به فوت گردد را، مفروض دانسته است. در این گونه موارد بیمه شده باید حد اقل سابقه 3 ماه اشتغال به ازای هر سال از سن بیست و یک سالگی تا زمان از کار افتادگی داشه باشد که این باید حداقل تا چهل دوره سه ماهه در طول سنوات خدمتی او بوده و بیست دوره سه ماهه آن باید در ده سال قبل از شروع از کار افتادگی باشد.

مبلغ مستمری بر اساس میانگین در آمد های مشمول حق بیمه سالیانه از سال 1950 به بعد (یا سن بیست و یک سالگی اگر دیر تر باشد) می باشد و شاخص آن بر اساس آخرین نرخ تورم دستمزد تا زمان شروع از کار افتادگی به جز 5 سالی که کمترین درآمد را داشته است می باشد.

در مورد مزایای از کار افتادگی به علت حوادث ناشی از کار هیچ گونه حد اقل سابقه پرداخت حق بیمه نیاز نمی باشد مگر آنهایی که در معرض بیماری شغلی می باشند و در اکثر ایالات در صورتی که بیمه شده از کار افتاده کلی باشد براب 6/66 درصد از درآمد می باشد. در نه حوزه قضایی مبلغ مستمری بین 312روز تا 500 هفته محدود می شود.

دراز کار افتادگی جزئیمستمری متناسب با میزان کاهش دستمزد می باشد اما در صورتی که به علت حوادث و صدمات مشخص شده ای باشد به نرخ کامل البته برای تعداد هفته های کمتری پرداخت می شود

ماده 10 مقاوله نامه شماره 128 اعلام می دارد که مزایای از کار افتادگی باید به صورت پرداخت های دوره ای باشد و مبلغ آن برای ذینفع نوعی یعنی مردی که دارای همسر و دو فرزند باشد در مقاوله نامه شماره 102 چهل درصد مزد مبنا و در مقاوله نامه شماره 128 معادل 50 درصد مزد مبنا است. در توصیه نامه شماره 131 نیز پیشنهاد شده تا این مبلغ به 60 درصد مزد مبنا افزایش پیدا کند

همچنین درمواد 23 و 25 توصیه نامه یاد شده به دولت ها پیشنهاد شده تا در قوانین خود ، حداقل مبلغ مستمری از کار افتادگی را که بتواند نیازهای ضروری ذینفع را بر آورده سازد مشخص نمایند و برای مستمری بگیرانی که نیاز دائم به کمک یا مراقبت شخص دیگر دارند مبلغ مستمری افزایش یابد یا مزایای تکمیلی و خاص براساس شرایط مقرر شده توسط قوانین ملی در اختیار آنان قرار داده شود.

در مقاوله نامه شماره 102 و 128 و هم در ماده 24 توصیه نامه شماره 131 مقرر شده تا با توجه به تغییرات محسوس در سطح عمومی درآمدها یا هزینه ی زندگی،مبلغ مستمری هر از چندگاهی مورد تجدید نظر قرار گیرد.

در ماده 13 مقاوله نامه ی شماره 121 دولت ها مکلف شده اند با شرایطی که در قوانین داخلی شان پیش بینی می کنند مزایای غیر نقدی زیر را در اختیار از کار افتادگان قرار دهند:

1-خدمات توانبخشی با این هدف که در صورت امکان شخص از کار افتاده دوباره به فعالیت قبلی خود برگردانده شود و یا در غیر این صورت با توجه به توانایی ها و قابلیت هایش قادر به انجام فعالیت درآمد زای دیگر شود.

2-اقداماتی را برای به کار گماردن هر چه بیشتر معلولان در کارهای مناسب به عمل آورند.البته این الزام تنها ناظر به آن دسته از کشورهایی است که در اجرای ماده 4 مقاوله نامه شماره 128 موقتاً از شمول ماده 13 آن خارج نشده باشند